سلام.

2سالی میشه با بسری اشنا شدم.از لحاظ شخصییتی همونی هست که همیشه دوست داشتم فرد مورد علاقم باشه.اوایل زیاد ازش خوشم نمی یومد ولی مهربونی و توجهی که بهم میکرد کم کم وابستم کرد.حالام خیلی دوسش دارم.بیش از حد هوامو داره..هر چی میگم بی چون و چرا قبول میکنه..خلاصه می شه گفت خیلی دوسم داره.منم نمی خوام از دستش بدم..من سال 2 دانشگاهم ولی اون بخاطره بعضی مشکلات نتونست بره دانشگاه.امسال قرار بود بدون کنکور وارد دانشگاه بشه!ولی هر دانشگاهی که رفت بدون بایان خدمت قبول نکردن و حالا بایستی با کنکور وارد دانشگاه بشه!از اون طرف هم اگر 1 سال منتظر بمونه تا بتونه کنکور بده از خدمت غیبت می خوره و اگرم قبول شد بازم نمی تونه بره!واقعا هر 2 از این جریان خیلی ناراحتیم..خودش که دوست نداره بره سربازی!از اون طرفم اگه بره سربازی 2سال بعد که من دیگه کم مونده درسم تموم بشه بر می گرده وحالا تازه می خواد شروع کنه به ادامه تحصیل و تا بخواد درسش تموم شه ویه کاری واسه خودش بیداکنه شما حساب کنین چند سال طول می کشه؟!درسته که تازه 22 سالشه و وقت زیاد داره..ولی اگه هر کسی جای من بود واقعا می تونست این همه سال صبر کنه؟!درسته که من تا چند سال قصد ازدواج ندارم ولی همه چیز اونم فعلا رو هواست و هیچ تصمیمی واسه ایندش نداره!می دونم نظرتون اینکه تمومش کنم و هر کدوم بریم بی سرنوشت خودمون ..گفتن این حرف واسه شما خیلی راحت و منطقیه!ولی واسه من که بیشتر از جونم دوسش دارم و مثل خانوادم بهش وابستم نمی تونم تموم کنم و بگم بلخره فراموشش می کنم!اون و چی کارش کنم؟؟!خیلی نامردیه اگه بخوام تو این شرایط ولش کنم..اون همیشه بیشم بود و من حالا چطور می تونم بگم تمومش کنیم!؟شما بگین چه کار کنم؟!

جواب :

سلام

کار شما یه مشکل اساسی داره اونم اینه که شما فقط عاشق همید و عشق هم به تنهایی برای ازدواج کافی نیست چون باید برای هم مناسب باشید که اینم با مشورت بزرگترها معلوم می شه پس تا نیومده خواستگاری معلوم نمی شه به درد هم می خورید یا نه

در نتیجه اگه این مشکلات هم یه جوری حل بشه در صورتی که بیاد خواستگاری و نتونید ازدواج کنید احساس خواهید کرد که کلی از عمرتون هدر رفته و بی خودی به کسی که بهش نرسیدید دل بستید

بنا بر این اگه ممکنه بهتر اینه که اون بیاد با خانواده شما صحبت کنه و اصل ازدواجتون مسلم بشه که اگه چند سال هم طول بکشه شما بدونید که بالاخره ازدواج می کنید

اگرم ممکن نیست بدونید که این صبر کردن به هر حال ریسک داره

از این مشکل اساسی که بگذریم فکر می کنم بقیه قابل حل باشه چون اون پسر می تونه الان بره سربازی و سال دیگه در حین سربازی کنکور بده و اگه قبول شد از خدمت مرخصش می کنن که به دانشگاه بره

اگرم قبول نشد سربازیش رو ادامه بده و بعد سربازی یه کاری پیدا کنه و ازدواج کنید و در طول زندگی هم می تونه درسش رو ادامه بده برفرض هم که نتونست اشکالی نداره چون مگه همه باید تحصیلات عالیه داشته باشند؟ مگر اینکه شما فکر کنید تحصیلات شوهرتون حتما باید از شما بالاتر باشه که در این مورد هم عرض می کنم بالاتر بودن تحصیل زن در صورتی مضره که بخواد با درسش به شوهر فخر بفروشه و خودشو بالاتر ببینه اما در صورتی که توجه داشته باشه که درس و تحصیل ربطی به رابطه زن و شوهر نداره و فقط به درد شغل و کار بیرون می خوره علتی نداره که به شوهرش بزرگی کنه و نگاه حقیرانه بهش بکنه که من لیسانسم و تو دیپلم

بنا بر این اگر اون مشکل اصلی که تناسب طرفینی شما است حل بشه شما می تونید حد اکثر بعد سربازی او با هم ازدواج کنید